Na de Schiessentumpel naar Vianden gereden.

Lang uitgekeken naar het bezoek aan dit kasteel. Alsjongmeisje ben iker geweest in 1975 en toen stond ik tussen de ruines. Nu sta ik een nagenoeg geheel gerenoveerd kasteel wat inmiddels tot het best bezochte kasteel van Luxemburg mag worden gerekend.

En we boffen.. want het is feest.

Er is zoveel te zien en te beleven. Allerlei kraampjes met oude ambachten en streekprodukten die jekan kopen. De mensen zijn allemaal in dekledingstijl van de middeleeuwen, net als sommige bezoekers. We dwalen door de marktlui, ridders, jongkvrouwen, schildknapen en ambachtslui. De diverse kraampjes laten zien hoe de dingen vroeger gemaakt werden.

Weven, houtbewerking, kalligraferen, munten slaan, kleding naaien, koekjes bakken en snoep hakken. Er zijn ook spelletjes en activiteiten te doen. Ei kapot gooien, kruisboogschieten en oefenen met houten zwaarden en pijl en boog. Kars schiet met kruisboogschieten de pijlen via hetafketsen op de kasteelwand zo over de kasteelmuur heen, naar beneden. Ik hoop niet dat er iemand onder heeft gestaan..

Binnen is het kasteel te bezoeken, welke voor de gelegenheid ook gevuld is met kraampjes en in de grote ridderzaal herleven oude tijden met ridderspelen, tambours, vaandelzwaaiers maar ook buikdanseressen (vraag me af of ze die daar toen ook hadden) en doedelzakspelers. Ook was er een goochelaar met messen, ringen en een (ahhhh wat lief, wat een schatje...mamma ik wil ook een) konijn.

De valkenier geeft buiten een demonstratie met zijn valk en laat zijn reusachtige uil zien. En we komen bij een bedelaar met een alleraardigst hondje. We willen hem geld geven maar hij zegt zachtjes : nicht zuviel bitte. Want hij wilt kennelijk niet echt bedelen. Ik bedenk me dat hij het geld dan maar aan het kasteel moet schenken.

Het is een vrolijke boel en ondertussen bewonderen we de deels van binnen al gerestaureerde ruimtes. Een slaapkamer met hemelbed, een grote zaal met prachtige raamnissen en wandkleden. Een kapel met een herdenkingshoek aan Victor Hugo die hier in Vianden veel verbleef als banneling.

Op de zolder vind je marquettes en fotoreportages van de opbouw, uitbouw, verval en restauratie van het kasteel. Een rijke historie met rijke en arme tijden waarin het gesloopt werd wegens faillisement. Alles werd verkocht tot aan de daklei en stenen aan toe. Gelukkig heeft de regering zich er over ontfermt en bouwt sinds 1977 weder op.

Toch wel een hoogtepunt van deze reis voor mij mede ook vanwege de herinnering aan de ruine. Om dan te zien wat het nu is geworden en met hoeveel liefde, passie en vakwerk het is opgebouwd, dat doet me wel wat.

Maaike vindt het bijzonder dat ze hier nu staat net als haar moeder als jong meisjetoentertijd. Ze is precies even oud als ik toen was. Ze wilt dolgraag een middeleeuwse jurk hebben maar die zijn vrij prijzig. Het is immers allemaal handwerk met veel fluweel en goudband.

Maar even sparen en wachten tot je uitgegroeid bent, lijkt mij wel aan te raden.